18 november zijn we weer vertrokken naar Nepal om de vorderingen van het project te bekijken.
Bij aankomst horen we dat de kinderen 1 dag eerder verhuisd zijn van het oude gebouw naar het nieuwe gebouw.
Wij up up up de berg op naar het nieuwe onderkomen van de kinderen. We zien inderdaad een hele vooruitgang, maar gereed is het bij lange na nog niet. De ramen en deuren moeten nog geplaatst worden. Een gedeelte is nu afgeschermd met dikke plastic, want het begint ook daar langzamer aan wat frisser te worden. Gelukkig hebben we wel 27 winterjassen voor de kinderen bij ons. En even zo veel gebreide mutsen. Ze zijn hier erg blij mee. Voor hen is maat of kleur niet belangrijk, als het maar warm is. Dat neemt niet weg dat wij vinden dat een eerste vereiste toch is dat er ramen en deuren in komen. Dus wij samen met 1 van onze contactpersonen aldaar naar de plaatselijke timmerman. Ramen en deuren zijn besteld, en wanneer het goed is zullen deze ergens in december, wanneer wij thuis zijn, geplaatst worden. Hier hebben we ook bankjes en tafeltjes voor in de klas besteld, zodat ze niet meer op de grond hoeven te zitten.
Ook de sanitaire voorzieningen zijn nog niet op orde. Maar daar wordt hard aan gewerkt. De eerste dag dat we daar zijn is het maken van een sanitaire stop nog ergens buiten. Korte tijd daarna is het toilet (lees gat in de grond) klaar. Het wassen cq douchen gebeurt nog gewoon buiten met de slang waaruit het koude water komt. De douches zijn ze nog aan het aanleggen wanneer we weer vertrekken. We zien een nieuw project aankomen voor de toekomst. Een solar systeem, voor het warme water. Maar dit heeft nu nog geen prioriteit. Eerst de bouw afronden.
Helaas is er ook triest nieuws. Een van de kinderen, Sujata, is op 15 jarige leeftijd overleden. Volgens de lerares aan diarree. Hoe belangrijk is het dat er meer aandacht is voor hygiëne en betere gezondheidszorg. Ook daar hopen we in de toekomst vooruitgang te kunnen boeken. We hebben een bezoek gebracht aan het plaatselijke ziekenhuis aldaar omdat we toch wel nieuwsgierig zijn hoe het ziekenhuis in Dhading-Besi is. We zeggen meteen tegen elkaar: goed dat het er is, maar hier willen wij niet worden opgenomen. Ik weet niet of wij hier dan gezonder uit vertrekken, in de wetenschap ook hier gebrek is aan hygiëne en artsen.
Tijdens onze twee weken in Nepal hebben we ook van ons eigen geld weer veel spulletjes gekocht voor ons “Nepal winkeltje” waarvan alle opbrengsten rechtstreeks naar de stichting gaan. Dus neem gerust een kijkje op onze site of op onze facebook pagina.
We kijken alweer uit naar ons volgende bezoek. Dit zal zijn in maart 2020. (Natuurlijk wederom op eigen kosten)
Namasté